BENT U HIER VRIJWILLIG?

Dit schooljaar is niet mijn jaar, tenminste; het gaat niet zoals ik het zou willen. En toch is de oogst groot.

Misschien heb je het wel eens meegemaakt; een periode in je leven dat de dingen anders lopen dan je had verwacht, of zou willen. Alles lijkt bij je vandaan te gaan. Veel waardevolle zaken lijken je door de vingers te glippen. En de dingen waar je anders zo van kan genieten, kan je niet doen om jezelf even wat extra energie te geven.

Door mijn gezondheid ervaar ik dit inmiddels al een half jaar. Waarin het van kwaad tot erger ging. Eerst voor 50% ziek gemeld en vanaf Kerst ineens volledig thuis. Inmiddels ben ik weer in een opbouwfase, maar dit gaat zo ontzettend langzaam. Ik dacht dat ik een geduldig persoon ben, maar dat geldt blijkbaar alleen voor mijn geduld met anderen. Het geduld voor mezelf is momenteel snel op. 

Ik wil te snel, ik wil teveel, ik wil weer ‘gewoon’.  Maar ja, wat is eigenlijk gewoon? 

Ik was al een tijd aan het knokken met mijn relatie met God. En ik kan je vertellen dat een verminderde gezondheid daar nou niet per se aan bijdraagt. Zeker wanneer je niets van Gods aanwezigheid merkt. Ik kan niet zeggen dat ik boos was op God, maar misschien ergens ook wel. Het voelde vaak alsof Hij me links liet liggen. Af en toe was er even een vlaag van Zijn aanwezigheid, maar die waaide ook zo weer het raam uit….

Een paar weken geleden was ik voor zo’n 48 uur in een klooster. 2 halve dagen, een hele dag en 2 nachten. Waarvan we denk ik 2 uur de toestemming kregen om te praten, de rest brachten we door in stilte.

Ben je ooit eens zo lang stil geweest? Ik denk dat ik pas na 24 uur de stilte ook echt ging ervaren en het liefst wilde doorbreken.

Maar wat ik vooral heb gemerkt in de stilte, is dat wanneer je er dwars doorheen gaat, God de ruimte krijgt om zichtbaar te worden! In mijn zoektocht naar afleiding van mijn gezondheid, kreeg God nauwelijks de ruimte om zichtbaar aanwezig te zijn. En nu, nu ik niet anders kon dan mijn mond dicht houden en Hem zoeken, kwam Hij weer heel dichtbij! 

Er is daar voor mij gebeden en nu, een aantal weken later, kan ik zeggen dat God mij geestelijk genezen heeft. Eerst dacht ik ook dat de genezing volledig was en ik lichamelijk weer alles kon. En ja, wanneer je dan merkt dat dat niet zo is, kan dat een vreselijke teleurstelling zijn. Maar daar kon ik me eigenlijk best gemakkelijk weer overheen zetten.

Waarom? Omdat God me weer innerlijke vrede en vreugde heeft gegeven. En wat is het heerlijk om dat te kunnen schrijven na een dag van lichamelijke instorting met enorme migraine en misselijkheid. 

Nee, het leven is niet volmaakt en we zijn als mensen niet zonder gebreken, maar in Hem zijn we meer dan overwinnaars! Hij kan je hart weer oprichten en vol laten stromen met Zijn goedheid! Het enige wat wij moeten doen is tijd en ruimte creëren om Hem de kans te geven het in ons te doen! Als we actief Hem zoeken, zal Hij je nooit laten staan. 

Ik werk nu zo’n 8 uur per week. Eenderde van wat ik eigenlijk zou willen. En dan zijn deze uren nog niet eens stabiel. Laatst pakte ik mijn derde dag er bij van 2 uurtjes en was ik op een onverwacht tijdstip op school. Waardoor een leerling mij vroeg: Bent u hier vrijwillig? Of bent u aan het werk?

Waarop ik tegen hem zei: ’Ik ben hier vrijwillig aan het werk!’ 

Wanneer je niet kan doen wat je eigenlijk zou willen, merk je dat alles wat mogelijk is een zegen wordt. Van korte gesprekjes met leerlingen, tot een wandelingetje van een kwartier. Van de was die je hebt kunnen doen, tot een momentje dat je je even weer jezelf voelt. 

En dan ben je in alles echt vrijwillig aan het werk! Het gaat niet om de beloning, maar om de weg die je bewandelt…..

Terugkomend op de vraag: ‘Wat is eigenlijk gewoon?’ Jezus zei hier het volgende over:

’Geef het Koninkrijk van God en het doen van Gods wil de eerste plaats in jullie leven. Dan zal Hij jullie al deze dingen geven. Maak je dus geen zorgen over de volgende dag. Want de volgende dag zal weer zijn eigen zorgen met zich meebrengen. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen problemen."‘

‭‭Matteüs‬ ‭6‬:‭33‬-‭34‬ ‭

Dus ondertussen laat ik me maar trainen in geduld door Degene die alles in Zijn hand heeft. Want Hij geeft mij Zijn weg, ik mag Zijn waarheid omarmen en dan hoef ik alleen nog maar te Leven! 

Ben jij hier vrijwillig? Of ben je aan het werk? Of zijn we hier om vrijwillig voor Hem te werken? 

OPEN DE OGEN VAN MIJN HART

Op het moment zien we bij onze zoon de zoektocht naar God. Hij is er niet uit of hij er in moet geloven. Hij gelooft het momenteel niet, maar staat er wel voor open. Zijn zoektocht heeft vooral te maken met bewijs. Eerst zien, eerst voelen, eerst ervaren, dan geloven.

Eigenlijk snap ik zijn zoektocht heel erg goed. Wanneer je een relatie met iemand aangaat, dan wil je toch minstens dat dat van 2 kanten komt. Merk je niks, voel je niks, zie je niks, dan haak je vroeg of laat af. 

Wanneer ik er over nadenk ervaar ik dat het bij God zo anders is. We hebben het niet over een mens, met ‘hypocriet’ gedrag: zondag vol overgave, maandag t/m zaterdag je eigen weg bewandelen….

We hebben het over IK BEN! Hij is in alles! In het ruisen van de wind, in het bloeien van een bloem, in de geur van de lente, in de liefde van een mens, in de trouw van je huisdier, in de kleuren van de zonsondergang, in de onschuld van een jong kind, in het besluit om een ander te willen helpen, in de overgave van een stervende, in de vrijheid van de vogels in de lucht, in het volhouden middenin een tegenslag, in het ontdekken van je talenten. En zo kan je heel veel opnoemen waar je God in kan vinden….

God is niet hypocriet. GOD IS! In alles! In en om ons heen…. Maar in hoeverre lukt het mij om Hem te zien? Misschien ben ik wel blind, omdat ik zoek op de verkeerde plekken. 

Momenteel heeft het post covid syndroom zich meester gemaakt over mij. Een meester die werkelijk lijkt te domineren in mijn wil. Waar mijn hoofd van alles wil, besluit mijn lichaam heel anders. Pijn, vermoeidheid en uitputting lijkt de baas te zijn. En ik voel me een hypocriet, die heel hard moet zoeken naar God. 

Maar daar is Hij; in het schrijven, in Zijn woorden! Hij is nergens heen gegaan. Ik liet mijn nieuwe baas te hard schreeuwen, ik liet hem meester worden en dat maakt me blind voor Zijn aanwezigheid! 

Mijn verdriet, mijn pijn, mijn moeiten zijn vaak een barrière tussen mij en God in. Maar in de afgelopen 40 jaar heb ik mogen leren dat juist in mijn zwakheid hij dichtbij is. En dat er een moment komt, wanneer ik er voor kies Hem te zoeken, Hij zich weer ten volle laat zien. 

Wij komen als mensen steeds verder af te staan van verbinding. Verbinding met elkaar, verbinding met de natuur en verbinding van hetgeen we niet kunnen zien. Toch is die verbinding zo dichtbij. We hoeven alleen maar die ene vriend te bellen en een afspraak te maken, we hoeven alleen maar onze schoenen aan te trekken en een wandeling te maken, we hoeven alleen maar JA te zeggen tegen Hem en Hij zal zich laten zien!

Hij laat ons ‘zien’ op Zijn moment. Hij opent onze harten precies zoals het bij ons past. Hij breekt niet in. Hij sluit aan bij wie we zijn, zoals Jezus dat deed toen Hij hier op aarde rond liep. 

De mooiste spiegel zijn wijzelf. Wat zie je in jezelf, wat beter is dan je van jezelf kan verwachten. Wat in jou is mooier, dan jezelf kan waarmaken? Juist die dingen zijn God in jou! 

Zoek het niet te ver, Hij is heel dichtbij…. 

HOOP

 

Ik zag laatst een filmpje van iemand die met een bord op straat stond. Op het bord stonden quotes zoals: ‘Blijf staan als je een slechte dag hebt gehad’, of; ‘Ga zitten wanneer je het wilt opgeven.’ 

Zodra iemand reageerde op zijn oproep, legt hij het bord weg en begint een lied van hoop te zingen. Hij geeft woorden aan de gevoelens van degene die voor hem zit of staat en hij laat ze ervaren dat ze gezien worden. 

Elke keer wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt door gehoor te geven aan zijn oproep, zie je dat deze mensen geraakt worden.

Het is zo belangrijk dat we ons kunnen verplaatsen in de ander. Niet verwachten, maar gewoon er zijn. Een luisterend oor, een woord van begrip en erkennen wie de ander is.

Wie dat als geen ander kon? Jezus! Hij erkende als geen ander de mensen om hem heen. Hij legde vaak de vinger op de zere plek en liet weten dat Hij de ander écht zag. Er zijn zoveel mooie voorbeelden in de Bijbel te vinden over Zijn liefdevolle benadering en Zijn rake woorden. Woorden die moed en kracht gaven om door te gaan. 

Wij oordelen heel gemakkelijk over de mensen om ons heen. Uiterlijk en gedrag roepen bij ons een eerste indruk op. En ook bij mensen die we kennen beredeneren we vaak vanuit onze eigen ‘ik’, waardoor we denken in te kunnen vullen hoe een ander zich voelt of wat een ander zou moeten doen.

Jezus zegt dat Hij niet oordeelt. En wanneer Hij oordeelt,  dan doet Hij dit vanuit waarheid. (Joh. 8: 15-16)

Hij is hierbij niet alleen, maar samen met de Vader. En de Vader is de Schepper en kent zijn Schepsel door en door, zodat het oordeel ook waar is.

In hoeverre ‘kennen’ wij de ander? In hoeverre zijn wij kundig genoeg om een oordeel te hebben over iemand?

Hierin moeten we heel voorzichtig zijn. Je weet nooit waarom iemand iets doet of waar bepaald gedrag vandaan komt. 

Je weet niet hoe iemand gevormd is door het leven en onder wat voor invloeden iemand heeft geleefd of nog steeds leeft. 

Jezus ging naast de mensen zitten en liet ze weten dat Hij ze zag. Zonder oordeel, maar vanuit liefde gaf Hij nieuwe hoop en handvatten om verder te gaan. En dat doet Hij nog steeds! 

Dit is voor mij een reden om achter Hem aan te gaan. Dwars door moeilijkheden heen en dwars tegen de gewoonten van onze wereld in. 

Hij is degene die ons hoop geeft en ons zal redden. Jezus is het die voor ons klaar staat en ons nieuwe moed en kracht geeft. 

Niet zoals die jongen uit het filmpje, want dat laat enkel een tijdelijke opkikker zien. Jezus gaat veel dieper dan dat. Dwars door onze twijfels heen en ons ongeloof in Zijn genade, blijft Hij aan onze zijde. En Hij blijft iedere keer weer aan ons hart kloppen. 

Geen toevalligheid die we een keer tegen komen op straat, maar een verbond dat Hij met ons wil leggen in een levenslange relatie. Nu en tot in de eeuwigheid…..